Grogue en Pontche
Grogue - de nationale drank van Caboverdes
Wat is Grogue precies?
Grogue wordt gemaakt van suikerriet. Suikerriet wordt verbouwd op vruchtbare grond, bijvoorbeeld op de eilanden Santiago en St. Antao.
De Ribeira do Paul op St. Antao is een ruige vallei tussen bizarre plooien in de bergen en is al eeuwenlang het centrum van de productie van suikerrietrum, wat in Kaapverdië Grogue wordt genoemd.
Ik ben ervan overtuigd dat de beste kwaliteit en de lekkerste Grogue uit St. Antao komt!
De Ribeira do Paul op St. Antao is een ruige vallei tussen bizarre plooien in de bergen en is al eeuwenlang het centrum van de productie van suikerrietrum, wat in Kaapverdië Grogue wordt genoemd.
Ik ben ervan overtuigd dat de beste kwaliteit en de lekkerste Grogue uit St. Antao komt!
Grogue-productie
De oogst vindt plaats tussen april en eind juni. Eerst worden de droge bladeren van het suikerriet verwijderd (desfoliar cana) om te voorkomen dat de opkomende scheuten door de hitte van het moment worden vertrapt.
Dan begint het kappen. Met een "manjat", een gereedschap dat op een hamer lijkt maar aan één kant een lemmet heeft, worden de suikerrietstengels omgehakt, waarna het werk wordt verdeeld: de ene persoon hakt het suikerriet, de volgende verwijdert de bladeren en de derde verwijdert met een scherp kapmes de toppen, waar nog groene bladeren aan vastzitten. Vervolgens worden de suikerrietstengels samengebonden in bundels van ongeveer 20 kg en op de hoofden van de vrouwen naar de "Curral" gedragen om te worden geperst.
Vaak verborgen achter hoge muren, alsof het nog steeds verboden terrein is, staat de trapiche, de suikerrietpers. Vroeger aangedreven door muilezels of ossen, wordt hij tegenwoordig vooral aangedreven door lawaaierige benzinemotoren. Urenlang wordt de machine gevoed door een eindeloze ketting van suikerrietstengels. Tussen verschillende draaiende stalen rollen wordt het troebele, groenbruine sap uit het suikerriet geperst en vervolgens overgebracht naar tanks met een inhoud van enkele duizenden liters om te fermenteren. Het geperste residu wordt gedroogd en vervolgens onder de ketel verbrand.
Dan begint het kappen. Met een "manjat", een gereedschap dat op een hamer lijkt maar aan één kant een lemmet heeft, worden de suikerrietstengels omgehakt, waarna het werk wordt verdeeld: de ene persoon hakt het suikerriet, de volgende verwijdert de bladeren en de derde verwijdert met een scherp kapmes de toppen, waar nog groene bladeren aan vastzitten. Vervolgens worden de suikerrietstengels samengebonden in bundels van ongeveer 20 kg en op de hoofden van de vrouwen naar de "Curral" gedragen om te worden geperst.
Vaak verborgen achter hoge muren, alsof het nog steeds verboden terrein is, staat de trapiche, de suikerrietpers. Vroeger aangedreven door muilezels of ossen, wordt hij tegenwoordig vooral aangedreven door lawaaierige benzinemotoren. Urenlang wordt de machine gevoed door een eindeloze ketting van suikerrietstengels. Tussen verschillende draaiende stalen rollen wordt het troebele, groenbruine sap uit het suikerriet geperst en vervolgens overgebracht naar tanks met een inhoud van enkele duizenden liters om te fermenteren. Het geperste residu wordt gedroogd en vervolgens onder de ketel verbrand.
Het gefermenteerde suikerrietsap wordt in koperen ketels gegoten en aan de kook gebracht, waardoor een karakteristieke smaak ontstaat.
Uiteindelijk begint het distillaat druppel voor druppel te stromen. Nu is het een kwestie van timing, wachten op het precieze moment waarop smakelijke grogue tevoorschijn komt in plaats van methylalcohol. Elke distilleerder voelt dit moment aan, maar de schnapps smaakt in elke kroeg anders. Grogue is een keelbrander, vooral als hij warm wordt gedronken, rechtstreeks uit de distilleerketel.
Voor degenen die het niet zo sterk vinden, is er ook een mildere versie genaamd Pontche. Het is Grogue, verdund met limoenen en honing. Je kunt er een paar glazen van drinken zonder blind te worden.
Uiteindelijk begint het distillaat druppel voor druppel te stromen. Nu is het een kwestie van timing, wachten op het precieze moment waarop smakelijke grogue tevoorschijn komt in plaats van methylalcohol. Elke distilleerder voelt dit moment aan, maar de schnapps smaakt in elke kroeg anders. Grogue is een keelbrander, vooral als hij warm wordt gedronken, rechtstreeks uit de distilleerketel.
Voor degenen die het niet zo sterk vinden, is er ook een mildere versie genaamd Pontche. Het is Grogue, verdund met limoenen en honing. Je kunt er een paar glazen van drinken zonder blind te worden.